Catfish & Cotton (B) Blues Den Babbelaer Aalst (05-10-2023) reporter & photo credits: Marcel info band: Catfish & Cotton info club: Den Babbelaer Aalst © Rootsville 2023

Voor eerst geen optreden in Gent maar in “Oilsjt’ potverdorie, de “Ajuinen” – en carnavalsstad bij uitstek. Dat is eens iets anders, maar daarvoor niet makkelijker bereikbaar, maar ik had het er wel voor over want de Borms Brothers kwamen daar hun ding doen, dus allen daarheen !

Catfish & Cotton is het project van de broers Marc en Luc Borms. Het ontstond toen de brothers jonge tieners waren en een plaat in handen kregen van Sam 'Lightning' Hopkins. De muziek van deze bluesman greep hen bij de keel en liet nooit meer los. Ondertussen zijn ze bijna 50 jaar later,  hebben ze zich bevrijd uit vele gevangenissen en het leven heeft zijn sporen nagelaten maar.... ze "leven" nog altijd de blues.

De twee reisden ettelijke keren naar Mississippi om er de Delta Blues te documenteren. Zelf zijn ze heel gepassioneerd over de blues en de cultuur die daar rondhangt. Hiervan schreven ze tal van boeken en gaven verschillende optredens. Ondertussen is broer Luc zich gaan vestigen in Natchez, Mississippi, plaats waar hij zijn halve trouwboek heeft gevonden en bracht hij onlangs zijn boek “When patterns are broken, new world emerge” uit. Een aanrader ! Vandaag worden de broers bijgestaan door vriend Karel Algoed aan de contrabas. Een akoestisch optreden dat ik zeker en vast niet wilde missen.

Ik was daarin blijkbaar niet alleen want de kleine en gezellige Aalsterse kroeg was meer dan goed gevuld toen het trio aanzette met ‘Let The Good Times Roll’, en daarmee zat ook de ambiance er al goed in. Er gingen niet alleen covers worden gespeeld, maar ook tal van eigen songs zoals deze ‘Backdoor To Heaven’, nummer geschreven door Luc’s echtgenote Jackie. Mooi was ook de versie van ‘Trouble In Mind’ van jazzpianist Richard Jones, maar hierna volgde er alweer eentje van eigen hand en daar was een heel verhaal aan verbonden. Welk? Wel dat kan u zelf ontdekken als u eens een gig meepikt van de broers en ze ‘Flat Tyre Blues’ of ook nog ‘Betsy’s Blues’ spelen.

Luc is duidelijk de ruggengraat van het trio. Hij zingt speelt gitaar (zijn fingerpicking werk is top) en laat zijn harmonica huilen. Zijn “smoked voice” , je weet wel zo’n stem die doet denken aan teveel sigaretten en een hoop booze, is gemaakt voor deze soort muziek. De zang, die wisselt hij geregeld af met broer Marc, die zijn vingers laat vliegen over de toetsen van zijn keyboard. Vriend Karel vervolledigd het trio met zijn geweldig trekwerk aan de snaren van zijn contrabas en af en toe een grappige opmerking vanuit zijn hoekje in de kroeg.

Als fans van Mississippi John Hurt mocht er alvast geen song van de man ontbreken en het werd ‘Nobody Cares For Me’ en je kon in de kroeg we welgekende speld horen vallen. Met ‘Hoochie Coochie Man’ kregen we de fameuze blues standard van Willie Dixon. En ‘Hurricane’ verliet even de geplaveide bluespaden, maar deze versie van Band Of Heathens bezorgde iedereen kiekenboelen. Stilaan kwam het einde in zicht van het eerste deel en dat werd afgesloten met een bijna 100 jaar oude song ‘Glory Of Love’ en de knaller van “Fess” ofte Professor Longhair ‘Tipitina’, gelegenheid voor Marc om zijn duivels te ontbinden op de 88.

Na een korte en verfrissende pauze ging het trio er als een haas vandoor met een knalversie van Ray Charles’ ‘Mess Around’ en ‘Key To The Highway’ van Big Bill Broonzy en naar goede gewoonte alles voorgesteld met een verhaaltje. Even wat gas terugnemen en we kregen een prachtige ‘Darkness Of The Delta’. Even wat anders dan met ‘Your Mind Is On Vacation’ van Mose Allison. En alweer werd tijd genomen voor wat eigen songs, want het zou zonde zijn om die niet op te nemen in de set-list, zoals deze ‘Mississippi Liquor Blues’ en alweer een song van de hand van Jackie met ‘Whinkin And Thinkin’. Schitterend!

Tijd om het gaspedaal terug in te duwen dachten ze daar vooraan en ‘Mean Mistreated Mama’ van Leroy Carr knalde door de boxen. Het werd, naarmate de song vorderde, een echte harmonica battle. Henk D’Haen, die de verre reis vanuit Antwerpen had gemaakt, mocht even een wedstrijdje “harmonica blazen” spelen en het mag gezegd, die was van een hoog niveau. Getuige de staande ovatie die hij in ontvangst mocht nemen wanneer de laatste noot was uitgestorven. Maar ja, schone liedjes duren niet lang zeggen ze  en jammer genoeg is dat ook waar want we kwamen aan het einde van dit fantastische optreden.

Er werd dan ook in stijl afgesloten met ‘Catfisch & Cotton’, inderdaad, en om te bewijzen dat blues niet altijd over triestige dingen gaat kregen we een knalversie van Eric Bibb’s ‘Don’t Let Nobody Drag Your Spirit Down’. Staande ovatie voor het trio en die konden niet vertrekken zonder een extraatje te brengen en dat werd ‘Help Me’ van Sonny Boy Williamson en den Henk mocht nog even komen meeblazen.

Bij deze was het doek gevallen over dit schitterend optreden. De broers leven en ademen blues en mij kunnen ze altijd bekoren. Ik ben bluesfan in hart en nieren, maar mijn hart ligt bij de Deltablues en een optreden van deze gasten maakt mijn dag altijd goed. Thanks guys, you made my day !!!

Marcel